Oproep: laten we wat minder krampachtig omgaan met privacy

Ik wil 2016 graag beginnen met een oproep: laten we iets minder krampachtig omgaan met onze (online) privacy. Als ik heel eerlijk ben, heb ik me regelmatig gestoord aan de berichtgeving over digitale innovaties. Het lijkt wel alsof we alleen oog hebben voor de mogelijke negatieve consequenties. En er bij bedrijven standaard vanuit gaan dat “ze” misbruik gaan maken van alle data die verzameld wordt.

De introductie van Google Glass? Negen van de tien artikelen gingen over het mogelijke verlies van onze privacy. Jacob Kohnstamm, voorzitter van het College Bescherming Persoonsgegevens, was er als de kippen bij om zijn privacyzorgen met ons te delen. Wat gebeurt er precies met de gegevens die via Google Glass worden verzameld? Dadelijk worden we via gezichtsherkenning de hele dag bespied! Slechts een enkel artikel over de mogelijke toepassingen.

De potentiële toepassingen van Big Data? Big data is zo interessant omdat analyses van grotere verzamelingen data dingen zichtbaar maken die anders verborgen blijven. Maar helaas worden de kansen al gauw ingeperkt doordat privacy wetgeving verbiedt dat databestanden gekoppeld mogen worden of verplicht tot vernietiging van databestanden waardoor ze niet meer gebruikt kunnen worden voor big data-toepassingen.

Het Internet der Dingen? In de toekomst zijn allerlei alledaagse dingen, zoals energiemeters, fitnesshorloges of koelkasten, verbonden met het internet. En die apparaten verzamelen gegevens en communiceren die gegevens zelfstandig met het internet. O jee, is de algemene reactie. Dit biedt allerlei mogelijkheden voor inlichtingendiensten en criminelen. En niet te vergeten Big Brothers als  Google en Facebook om ons massaal te bespioneren.

Begrijp me niet verkeerd, ook ik maak me wel eens zorgen over mijn privacy. En ik vind ook dat dat aspect in de discussie over digitale innovaties een plek verdient. Zeker waar het gaat om medische gegevens en identiteitsfraude. Maar ik vind dat de discussie wel heel erg doorslaat en dat de andere kant minstens evenveel aandacht verdient. Als voorbeeld drie toepassingen die ik erg bijzonder vind:

• In het Radboud Umc wordt geëxperimenteerd met de mogelijkheid om studenten met de chirurg live mee te laten kijken tijdens de operatie via Google Glass. Gespecialiseerde artsen in  andere landen kunnen ook live meekijken en adviseren. 
• Een 15 jarige Amerikaanse tiener vindt een test die snel en goedkoop alvleesklierkanker kan opsporen. Hoe? Door slimme verbanden te leggen tussen bestaande dataverzamelingen – met gebruik van bestaande informatie op Google en Wikipedia. Dit zouden we nu als een enorm succesvol Big data project zien. Het resultaat: een detectietest voor alvleesklierkanker die 28 keer sneller, 26.000 keer goedkoper en 100 keer gevoeliger is dan bestaande testen.

• Medische apparaten met een netwerkverbinding kunnen bijdragen aan het verbeteren van onze gezondheid. Denk bijvoorbeeld aan draagbare sensoren die 24 uur per dag ons lichaam in de gaten houden, zodat ziekten en afwijkingen al in een vroeg stadium worden opgespoord. In alle gevallen kan er makkelijker informatie worden uitgewisseld met zorgverleners, waardoor er eerder en beter ingegrepen kan worden. Volgens een onderzoek van Intel zouden dergelijke medische apparaten wereldwijd tot 63 miljard dollar aan kostenbesparingen opleveren in de gezondheidszorg over een periode van 15 jaar. Daarbij zouden de kosten voor ziekenhuisapparatuur met 15 tot 30% kunnen worden teruggebracht. (Bron: http://infosecuritymagazine.nl/2015/03/25/intel-security-internet-of-things-biedt-kansen-voor-zorg-maar-levert-ook-risicos-op/

Sinds het zien van onderstaand filmpje van Damiaan Denys op TedX ben ik ervan overtuigd dat de wil om onze privacy te beschermen voortkomt uit angst en de wil om controle uit te oefenen in een wereld waarin we dat steeds minder op individueel niveau kunnen. Maar ik ben ook realistisch. Al zouden we het willen, dan nog denk ik niet dat we het recht op privacy kunnen afdwingen. Ik denk dat we er in 2016 aan zullen moet wennen dat (online) privacy een illusie is.

Wat vind jij? Laat het me weten door een reactie achter te laten op dit blogartikel!